Okuduklarım hakkında kalıcı düşünebilmek icin buraya yazmaya karar verdim.
Okuyor, düşünüyor, notlar alıyor fakat yazmak icin yeterli zamanı yaratamıyorum ne yazık ki.
"Beni bu telaş öldürecek" diyen şaire selam olsun;
İyi ki telaşlar var aslında..
Simdi baska bir telaş hep hayal ettigim bir konuya yol olsun istiyorum.
Kampüse oturup ağaçların altında kitabımı açtım.
Bir süredir elimde; telaslar yüzünden biraz uzun oldu bir süre.
Ama olsun. Yavaş yavaş, altını cize cize yol oluyor benim farkındalıgıma.
Az önce görme engelli bireyler üzerine cümleler okudum.
Yan masama görme engelli bir genç kız oturdu.
Önce dönüp aynı cümleleri okudum.
Sonra kapattım kitabımı, biraz da gözlerimi;
Anlamaya çalıştım.
Sesleri dinledim; yan masadaki gülüşleri, telefon melodilerini, yaprakları, çalışanların telaşını, akan trafigi,
rüzgarın tenime dokunuşuyla olduğum yeri görmeden bileyim istedim.
Kendime baska bir dunyadan daha baktim.
Telefonumdan blogumu acip, kisacik not edeyim istedim.
Kalıcı düşüneyim istedim.
Bazı anlar sanki "an" olmaktan çıkıp, başka bir zamana kapı oluyor.
Bazı kitaplar sanki kapıların anahtarı oluyor.
Bir kapının eşiğine geldim.
Daha sonra mutlaka okuyacagim bu notla, bir de o anki kendime selam olsun.
Engeller yok olsun.
Düşler gerçek olsun; sevdiklerim hep yanımda olsun.
Yaşamak hep böyle güzel olsun...
