Insan bazen bir seylere gec kalıyor.
Siz hic bir siire gec kaldınız mı?
Okuduğum her şiire geç kalmış hissediyorum ben. Tekrar tekrar okuyup, kızıyorum kendime "Neden daha önce okumadım ki ben bunu?" diye. Sonra alıp siiri, bildiğim en güzel mekanlara konduruyorum. Oralarda da okuyorum, en güzel anlarıma yazıyorum.
Sonra ben bazen bir şarkıya geç kalıyorum. Onlarca kez dinlemiş olsam da, bir gün bir yerde bir cümlesini yakalayıp, tekrar tekrar yankılanmasını dinliyorum zihnimde.
Bir yandan gec kalışıma kızarken kendime, bir yandan da bazen bildiğim her şeyi unutup, o bir şiiri, bir kitabı, bir şarkıyı keşfetme anını yeniden yeniden yaşamayı istiyorum. Bir düşünsenize onlarca kez unutup, sonra yeniden ILK kez okuyorsunuz mesela "Ben sana mecburum bilemezsin.."i. Kelimeleri kalbinizde atıyor sanki!
Ben bu kitaba da çok geç kaldım mesela. Her nedense sürekli erteledim. Sonunda başladığımda ve bitirdiğimde aynı ikilemi yaşadım; hem niye geç kaldım, hem de ne iyi ettim de geç kaldım; şu yaşımda ne güzel bir kitap ile tanıştım!
Harika tespitleri, sade ve içten anlatımı ile "yeniden yeniden oku" listeme girdi benim.
Bazı kitaplar insana insanin kendisini anlatır. Zaten bildiği ama kelimeye çevirmeye gerek duymadığı hisleri sanki bir aynadan görüyormuş gibi duyar insan.
Bu kitap onlardan!
Geç oldu ama ne de iyi oldu; tanıştığımıza memnun oldum Kürk Mantolu Madonna!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder